CONCERT | Lissy Trullie, Botanique

De knusse witloofbar van de Botanique. Drie vriendinnen. Een klein publiek. En een interessante artieste. De perfecte mix voor een avondje esthetica. 

We hadden dit optreden ontdekt via de site van de Botanique en hadden wat van de muziek van deze New-Yorkse beluisterd. Een vrouw die gitaar speelt heeft bij mij altijd wel een streepje voor. We besloten te gaan en waren best benieuwd. Zou ze de verwachtingen inlossen?

 

We waren goed op tijd, en dan mochten we nog een halfuur wachten voor Lissy truly opkwam. Gekleed in killer heels en een hip maar kort kleedje (je kon zien dat ze model is voor onder andere Max Azria) leverde ze een fijne performance af en vergat Boy Boy, Self-Taught Learner (zie mixpod hiernaast, nummer 2) en de Hot Chip-cover Ready for the Floor niet te spelen: we hadden dus niet te klagen. Hoewel... ze speelde een set van maar 40 minuten. Het had voor ons best wat langer mogen duren.

Lissy Trullie, aka Elizabeth "Lizzy" McChesney, zou je kunnen plaatsen bij de nieuwe elektropoprocksters zoals Ladyhawke en La Roux. Maar ze heeft net dat ietsje meer, die good old rock 'n roll, die sound van The Strokes of de oude Arctic Monkeys. Wat ik super vind, want The Strokes zijn ongeveer mijn favorite band ever :].   "Bonjour, ça va?" hoorden we haar zeggen in haar beste Frans. En ja, het ging. Al stond de Witloofbar niet eens halfvol, Lissy was zelfzeker en zelden heb ik zo een gezellig concert meegemaakt. Benieuwd waar we haar nog zullen terugzien...

Ik e-mailde de Botanique tweemaal met de vraag of zij recensies hadden, maar ik kreeg geen antwoord.

Op het internet vond ik geen 'officiële' recensies en het zou me ook niet verbazen als er in dat publiek van dertig man geen officiële recensent zat. Wel vond ik op een blog over concerten deze review:

"Dans la cave, pas trop de monde, des ados 15/18 ans, normal: Elizabeth 'Lizzy' McChesney ,model et D J from New -York, représente tout ce que les gamines voient dans leurs rêves les plus mouillés. Un Ep 'Self-Taught Learner' et une frimousse adorable. A 20:30', la fine rouquine, wisp of hair in her eye, armée d'une guitare et flanquée d'un boys band capable, rapplique: "Bonjour, tout le monde, ça va? I'm not going to pretend that I can speak French..." elle a déjà rendu folles mes jeunes voisines!
Aux drums: Benjamin Franklin (no comment!), à la basse l'enrhumé Ian Fenger (?) et à la lead: la bio annonce Eben d'Amico (un ex Saves the Day), la New-Yorkaise nous a présenté un autre mec.
'Forget about it' un slow sucré aux saveurs sixties entame le set, les boys aux la la la la la . Du downtown pop sans prétention, but with an attitude, elle attire les regards, Lissy!
Un croisement entre le punk mini- jupe (Blondie, Go- Go's...) et les girls groups des fifties/sixties (Chiffons, Shirelles, Shangri-Las...).'Ready for the floor' (cover de Hot Chip)...boum, boum ,boum ...basse/batterie t'engagent, effectivement, à sautiller on the floor. C'est frais, punky, amusant et légèrement naïf. Faut aimer la saccharine!

'Billy', il est beautiful ce Billy! How I wish I was a teenager again...'Self-Taught Learner' petit côté Bangles attachant. Miss Trullie sait manier une guitare (elle n'ambitionne pas d'égaler Eric Clapton!), les garçons assurent.
Si tu entres dans le jeu, tu t'amuses.
'You bleed you' que fait la Croix-Rouge? A new song to be released for our next record:' Don't to do'...I don't hate you, qu'elle me dit! But Lissy, I love you... elle m'écoute pas ,vais me chercher une Maes!
'She said' pétillant, des bulles dans une flûte.
Our last song, Brussels, le mega-hit 'Boy Boy'. Service minimum, tonight:35'. Un bis pour les gentilles bruxelloises:
'Money' pas celui de Pink Floyd, un petit yé yé rigolo.
Lissy is truly adorable!"

Deze persoon vond het optreden fijn, geslaagd en interessant, net als ik. Lissy was inderdaad niet pretentieus. Ik vind niet dat je in Lissie's zo veel muziek veel sixties-invloeden hoort, ze klinkt heel eigentijds, of toch recenter dan de jaren '60.